Steeds meer zien we hoe jonge alleenstaande vluchtelingen naast de samenleving komen te staan. Lange procedures (jaren) in speciale opvanglocaties en aparte scholen om vervolgens door te gaan naar separate (taal)klassen op het MBO belemmeren het jongeren om sociale verbinding te maken met hun Nederlandse leeftijdsgenoten, ondanks hun vurige wens en dappere pogingen daartoe.
De kabinetsplannen lijken dit nu nog verder te versterken. Geen zicht meer op zekerheid, door het afschaffen van vergunning onbepaalde tijd. In speciale sobere huisvesting. Veroordeeld tot een eeuwige tijdelijkheid op afstand van onze maatschappij. Welke binding kan je dan nog aangaan? En welke invloed gaat dat hebben op deze nog in ontwikkeling zijnde jongeren? Dit zijn jongeren, die hun leven proberen op te bouwen in een nieuw land. Dapper, gemotiveerd en waardevol, zoals alle jongeren.
Wij houden ons hart vast.. en blijven samen met de jongeren zoeken naar oplossingen en verbinding. Dit kan en móét anders!
